1537ല്‍ വെനിസ്സില്‍ വെച്ച് സേവിയര്‍ വൈദികപ്പട്ടം സ്വീകരിച്ചു. അനന്തരം വെനിസ്, ബൊളോഞ്ഞ, റോമ എന്നീ സ്ഥലങ്ങളില്‍ കുറേകാലം ജോലി ചെയ്തശേഷം ലിസ്ബണില്‍ നിന്ന് 1541 ഏപ്രില്‍7ാം തിയ്യതി ഇന്ത്യയിലേയ്ക്ക് പുറപ്പെടുകയും പിറ്റേക്കൊല്ലം മേയ് 6ാം തിയ്യതി ഇന്ത്യയിലെത്തുകയും ചെയ്തു. ഇന്ത്യയിലെ അപ്പസ്തോലിക് ഡെലിഗേറ്റായി നിയമിച്ചിട്ടുള്ള കല്‍പന കൈയ്യിലുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അതു പുറത്ത് എടുക്കാതെ വിനീതവൈദികനായി പോര്‍ത്തുഗീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാരുടെ കീഴില്‍ അദ്ദേഹം ജീവിച്ചു.
ഇന്ത്യ, മലാക്കാ, ജപ്പാന്‍ എന്നീ മൂന്നൂ രാജ്യങ്ങളില്‍ പത്തുവര്‍ഷം സേവിയര്‍ അധ്വാനിച്ചു. ദരിദ്രരുടെ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് ദരിദ്രരോടുകൂടെ ജീവിക്കുകയാണ് അദ്ദേഹം ചെയ്തത്. മലര്‍പൊടിയും കഞ്ഞിവെള്ളവുമായിരുന്നു ഭക്ഷണം. പകല്‍ പ്രസംഗത്തിലും പഠനത്തിലും രാത്രി ദീര്‍ഘമായ പ്രാര്‍ത്ഥനയിലും അദ്ദേഹം കഴിച്ചുകൂട്ടി. ദൈവം അദ്ദേഹത്തിനു നല്‍കിയിരുന്ന ആദ്ധ്യാത്മികാഹ്ലാദങ്ങളുടെ ഇടയില്‍ അദ്ദേഹം അപേക്ഷിക്കുമായിരുന്നു, ‘മതി കര്‍ത്താവേ മതി.’ സങ്കടങ്ങളും കുരിശുകളും വരുന്പോള്‍ ‘കുറേക്കൂടി കര്‍ത്താവേ കുറേക്കൂടി’ എന്ന് അപേക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
ജപ്പാനില്‍ സാധാരണ ജനങ്ങളോട് സംസാരിക്കാനും അവരെ പഠിപ്പിക്കാനും വിശുദ്ധന് സാധിച്ചിരുന്നു. ജപ്പാനില്‍ നിന്ന് ഫ്രാന്‍സീസ് ചൈനയിലേയ്ക്ക് പോകാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചെങ്കിലും ഹോങ്ങ്കോങ്ങില്‍ നിന്ന് നൂറു നാഴിക തെക്കു പടിഞ്ഞാറ് സാന്‍സിയന്‍ ദ്വീപില്‍വെച്ച് ടൈഫോയിഡ് പിടിച്ച് 1552 ഡിസംബര്‍ 2ാം തിയ്യതി വെള്ളിയാഴ്ച ഈശോ എന്ന തിരുനാമം ഉച്ചരിച്ച് സമാധാനത്തില്‍ മരിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ശരീരം വളരെക്കാലം തീരെ അഴിയാതിരുന്നു. ഇപ്പോഴും പൂര്‍ണ്ണമായി അഴിയാതെ പഴയ ഗോവയില്‍ ഉണ്ണീശോയുടെ ബസിലിക്കയില്‍ ഇരിപ്പുണ്ട്.
Post A Comment:
0 comments: